Noclegownia z Piernika

Wielu podróżników spędzając cały dzień na opychaniu się słodkościami Cukierkowej Ulicy czuje się ociężale i sennie. Właśnie dla nich w pewnym miejscu stanęła Noclegownia z Piernika. A raczej stanęła tylko na chwilę, gdyż, tak jak swój bajkowy pierwowzór, lubi od czasu do czasu wstać i na kurzych nóżkach przenieść się w cichsze i spokojniejsze miejsce lub sama poszukać klientów. Przez większość czasu wygląda jednak jak normalna, stabilnie osadzona w fundamentach, trzypiętrowa kamienica. Jej ściany zbudowane są z piernika – może już zwietrzałego i starego, lecz wciąż obłędnie pachnącego cynamonem i imbirem. Dodatkowo okiennice, framugi i rynny pomalowane są czerwonym, białym i zielonym lukrem, dach natomiast wykładany jest gorzką czekoladą.

Na parterze znajduje się recepcja oraz schody na górę. Nie ma tu niestety stołówki, jednak nie stanowi to najmniejszego problemu – gdziekolwiek by się nie obrócić, noclegownia zawsze otoczona jest restauracjami. Zamiast tego na parterze ulokowano specjalny sklepik, całkowicie wypełniony szczoteczkami i pastami do zębów. Pokoje są niewielkie, jedno- i dwu-osobowe, oraz podzielone na pokoje dla palących i niepalących. Są zbudowane z całkowicie normalnych materiałów, przez co nie trzeba się lękać ubrudzenia watą cukrową podczas snu.

Noclegownia jest bardzo tania. Prowadzi ją młoda Baśniopisarka, która odziedziczyła zajazd po matce. Nie jest wiadome, czemu w tak młodym wieku otrzymała biznes rodzinny, być może jest to związane z mroczną przeszłością rodziców, o której plotkuje się tu i ówdzie.