Val'rakh

Metryka

IMIĘ: Jego prawdziwe imię jest niemożliwe do wymówienia przez ludzkie usta i zapisania w znanych ludzkości symbolach, jednak najbliższą mu ziemską pisownią byłoby Val’rakh. Posiada także wiele przydomków. Najbardziej znanymi są Żniwiarz Światów, Badacz Śmierci oraz Strażnik Czerwonego Morza Dusz, jednak bywał także nazywany Śmiercią, Mrocznym Żniwiarzem, Aniołem Śmierci i Księciem z Otchłani Snów – te zostały mu nadane przez materialne istoty odwiedzające jego wymiar i nie utożsamia się z nimi zbytnio, szczególnie z ostatnim, gdyż nie dotyczą go ludzkie zasady hierarchii społecznej (ludzie jednak chętnie kojarzyli jego złotą koronę i zamiłowanie do biżuterii oraz zdobień z odpowiednikiem pozycji monarchy ze swojej rzeczywistości).
Przebywając w ludzkiej postaci na chwilę obecną upodobał sobie imię Vanya, jednak wysoce prawdopodobnym jest, że gdy uda się w nowe miejsce, wymieni to miano na inne. Niemniej, zawsze wybiera imiona zaczynające się na literę „V”.

NAZWISKO: W Świecie Ludzi posługuje się nazwiskiem Voland, należącym uprzednio do jednego z mężczyzn, któremu ukradł skórę. Być może wciąż go używa, gdyż wiąże się z nim całkiem przyjemne wspomnienie o poznaniu pierwszej nadwyraz oddanej mu wyznawczyni noszącej to nazwisko, która później została nawet żoną Val’rakha w ludzkiej postaci.

WIEK: Próby oszacowania jego prawdziwego wieku nie mają sensu, gdyż czas jest rzeczą bardzo względną w wymiarze, z którego pochodzi. W Świecie Ludzi zaś pojawił się po raz pierwszy w roku 1852.

RASA: Koszmar – Pierwsze wzmianki o tym, co dziś nazywane jest Koszmarami, pochodzą z zamierzchłych czasów starego kultu snu. Przerażające istoty, które są obiektem czci członków złowrogiej sekty, wynaturzenia nie pasujące do żadnego z Trzech Światów, mające pochodzić z Krainy Snów.
Nikt do końca nie wie czym są Koszmary, lecz nie stanowią jednej rasy, jednego rodzaju. Są raczej bytami, z których każdy jest niezwykły, niepowtarzalny, a wszystkie są nadzwyczaj niebezpieczne, potężne i zdają się nie pasować do rzeczywistości panującej w żadnym z Trzech Światów. Łączy je także niezbadana mroczna natura.

Specyficzne cechy rasowe:
► Jego pierwotna postać Koszmaru jest o wiele, wiele potężniejsza od tej, w której przebywa obecnie, jednak jest ona niematerialna i możliwa do osiągnięcia wyłącznie w dalekich wymiarach Krainy Snów. Jako Koszmar, gdy przybiera formę materialną (bądź częściowo materialną), wymaga to od niego dużych pokładów energii, co powoduje osłabienie. Dodatkowo samego Val’rakha osłabiło przerwanie pierwszego rytuału przyzwania. Mimo tego, wciąż jest potężny, jak na ludzkie standardy (a nawet lustrzane, gdy jest w pełni sił), więc zdecydowanie nie warto go lekceważyć.
► Osoby, które we śnie przypadkiem odwiedziły wymiar Val’rakha, które on nawiedzał w snach bądź które weszły w kontakt z Koszmarami, mogą czasem ujrzeć kątem oka jego prawdziwą postać w odbiciu w przedmiotach wykonanych ze srebra, nawet gdy nosi on ludzką skórę. Nie jest to jednak nigdy wyraźny obraz i nie jest widoczny zbyt długo.
► Na niektóre osoby działa niemal hipnotyzująco i podążają za nim, jak w transie (fabularnie decyzja o tym, jak Koszmar działa na postać należy do gracza ją odgrywającego, a nie od Val’rakha, gdyż nie jest to moc, a jedynie odosobnione przypadki zachowania w jego obecności).

RANGA: Badacz Śmierci – Jeden z najbardziej znanych przydomków. Nie uchodzi wątpliwości, że Val’rakh posiada pewne konszachty ze śmiercią, o czym może świadczyć jego moc czytania z martwych ciał bądź też symbolizm, którego można się doszukiwać za posiadaną przez niego kościaną kosą i czarnym kapturem. Nie jest jednak wiadome na czym one polegają, a sam Koszmar również nie jest skłonny do zwierzeń. Jest on zdecydowanie żywo zainteresowany śmiercią, co też było powodem próby przyzwania właśnie jego wiele lat temu przez odłamek kultu snów, jako Koszmaru mającego doprowadzić do przejęcia rzeczywistości materialnej, końca dominujących w niej ras i rozmycia granicy między snami a jawą.

MIEJSCE ZAMIESZKANIA: Obecnie Świat Ludzi, pochodzi jednak z dalekiego, tajemnego wymiaru gdzieś w niezbadanych odmętach Krainy Snów.

HISTORIA: Zapomniana historia Strażnika Czerwonego Morza Dusz.

Moce

► Złodziej skór – Z powodu przerwanego rytuału przyzwania, Val’rakh posiada jedynie pół-materialną postać, w której nie może w pełni doświadczać rzeczywistości i stosunkowo szybko się męczy przebywając w materialnym świecie bez odpowiedniego naczynia. Naczyniem, jakiego potrzebuje, by wygodnie funkcjonować jest skóra innej istoty. Val’rakh posiada moc, dzięki której potrafi zdjąć skórę z istoty dowolnej rasy i schować się w niej, niezależnie od rozmiaru. Skóra może zostać zdjęta z pokonanej w walce istoty (walka na śmierć i życie) bądź zabrana, gdy istota zawrze z Val’rakhiem pakt (choć zawarcie z nim paktu nie jest z tym tożsame! nie od każdego oczekuje oddania skóry).
Skórę może zdejmować i zakładać niemal niczym ubranie, poprzez podłużną dziurę ciągnącą się od karku do kości ogonowej, która zarasta w bliznę łuskowatą tkanką, kiedy Val’rakh chowa się w środku. Kiedy Koszmar zdobędzie skórę, przestaje się ona starzeć, jednak nadal jest wrażliwa na obrażenia, jak normalna skóra. Większość obrażeń skóry może normalnie się zasklepić i zabliźnić, jednak gdy są zbyt duże (np. rozległe poparzenia), dalsze noszenie skóry jest nieopłacalne i Val’rakh wyrusza na poszukiwanie nowej. Dodatkowo skóra wymaga odżywienia, więc chociaż Koszmar nie potrzebuje ludzkiego pokarmu, spożywa jego niewielkie ilości, by zachować skórę w dobrym stanie. Skóry nie można także zdejmować na zbyt długo, gdyż pozbawiona połączenia z Val’rakhiem, zacznie ulegać procesowi rozkładu po upływie około 3 dni. Poprzez tę skórę Koszmar może odbierać bodźce ze świata zewnętrznego (dotyk, zimno, ciepło), jednak jego zmysł dotyku jest bardziej przytępiony, niż u ludzi. Zwłaszcza odczuwanie bólu od obrażeń zadanych samej ukradzionej skórze jest znacznie mniejsze, niż przy zranieniu jego właściwego ciała. Ewentualny ból lub dyskomfort wywołany ranami znika natychmiast, gdy Val’rakh zrzuci ludzką skórę.
Podczas walki Val’rakh może zdjąć skórę częściowo (np. wysuwając przez bliznę jedynie drugą parę rąk) bądź w całości. Przebywać w świecie materialnym całkowicie bez skóry może przez 3 dni zanim zacznie odczuwać negatywne efekty i znaczące osłabienie. Niemniej, każde zdjęcie skóry wiąże się z pewnym ryzykiem, gdyż jego pół-materialna postać jest wciąż niestabilna. Przez 4 posty od całkowitego zdjęcia skóry jest w stanie posługiwać się pełną mocą (na tyle, na ile jest możliwe jej osiągnięcie w materialnym świecie), z kolei przez kolejne 2 staje się słabszy, czasem także kurcząc się w rozmiarze o około metr lub półtora. Po upływie 2 postów, znów na 4 powraca do pełni sił i tak w kółko – choć nie dłużej, niż przez 3 fabularne dni. Z uwagi na fabularny charakter tej zdolności, jest ona niewrażliwa na moce innych graczy polegające na wyłączaniu/zakłócaniu mocy.
Istotne: Podczas przebywania w skórze, zapach Val’rakha jako Koszmaru jest niewyczuwalny dla Łowców (pachnie dlań wtedy jak zwykły człowiek). Może zostać wykryty jedynie przez najbardziej doświadczonych członków Bractwa, jeżeli znajdują się oni bardzo blisko niego przez pewien czas. Jeżeli jednak ciągłość skóry zostanie przerwana (zranienie bądź „otwarcie” jej na plecach przez Val’rakha), będzie możliwy do wyczucia przez Łowców, jak każdy inny Koszmar.

► Porwanie do snu – Val’rakh potrafi swobodnie przenikać do Krainy Snów przez sny otaczających go istot, jednak powrót do jego rodzimego wymiaru bądź innych bardzo dalekich rejonów Krainy Snów, jest już trudniejszy i wymaga znacznie więcej czasu. By przyspieszyć ten proces, może użyć dowolnej osoby w swego rodzaju odwróconym rytuale, który skutkuje natychmiastowym przeniesieniem jego oraz porwanego do wybranego przez Val’rakha miejsca w Krainie Snów. Rytuał może zostać przeprowadzony na 2 sposoby – pierwszy polega na tym, że Koszmar musi dotknąć istoty, z którą zamierza się przenieść, a następnie wypowiedzieć zaklęcie w swoim języku; drugi nie wymaga kontaktu fizycznego, jednak czas rzucania zaklęcia wynosi 2 posty, a ofiara musi znajdować się w zasięgu wzroku. Niezależnie od rasy, osoba ta przenosi się tam nie tylko świadomością, ale w całości – niczym Cienie lub Senne Zjawy. W świecie snów Koszmar posiada większą kontrolę (jest tam silniejszy i zna jego zakamarki z uwagi na milenia, które tam spędził) oraz ewentualnemu przeciwnikowi może być trudniej go zaatakować, chociażby ze względu na początkową dezorientację. Porwany nie jest w stanie wydostać się z Krainy Snów przez 3 posty, po upływie tego czasu, by zostać „wyrzuconym” z sennego świata, musi oddalić się od Val’rakha, którego magiczna aura nie pozwala na ucieczkę (wtedy gracz może wyjść z tematu). Drugą możliwością opuszczenia Krainy Snów jest poproszenie Val’rakha o odesłanie, jednak ta opcja wymaga osiągnięcia z nim poniekąd pozytywnej relacji.

► Mistrz śmierci – Val’rakh jest w stanie bezbłędnie odczytać czas, miejsce oraz przyczynę zgonu każdej istoty, po zaledwie dotknięciu martwego ciała. Objawiają się mu one jako swoista wizja w jego umyśle. Wizje te, choć ukazują jedynie prawdziwe informacje, nie zawsze są w stanie dokładnie wskazać mordercę bądź narzędzie zbrodni (w przypadku, gdy np. jest to zupełnie nieznana Val’rakhowi trucizna), jeżeli mowa o nienaturalnych zgonach. Jest także w stanie odczytać okoliczności śmierci Strachów, jednak z nimi kontakt fizyczny musi być utrzymany przez 2 posty.

► Przyzwanie [w ramach mocy rasowej] – Val’rakh jako pan własnego wymiaru w Krainie Snów, potrafi przyzwać do siebie niektórych pomniejszych mieszkańców, dzięki swojej mocy zapewniając im materialną formę na krótki czas. Przyzwane istoty nie posiadają same w sobie żadnych mocy magicznych, jednak są posłuszne Koszmarowi i wypełniają jego polecenia. Najczęściej przyzywa do siebie psopodobne potwory prezentujące się niczym nieco oślizgłe dobermany z kiścią macek zamiast pysków lub kolorowe koty z otworem gębowym jak u pijawek w miejscu standardowej kociej twarzy.
Val’rakh może przyzwać maksymalnie 3 zwierzęta na raz, każde z nich istnieje w świecie materialnym przez okres 3 postów i może być przyzwane ponownie po upływie 4. Poza walką Val’rakh może przyzwać 1-2 zwierzęta bez limitu czasowego, jednak nie mogą one nikogo zaatakować.
Jeżeli Val’rakh jest w pełni sił, miast zwierzęcych sług, jest w stanie przyzwać 1 pomniejszą syrenę ze swojego wymiaru. Są to jednak istoty znacznie bardziej rozumne, toteż mogą okazać się kapryśne i mniej skore do spełniania rozkazów (choć nigdy nie zaatakują Val’rakha). Owe syreny to kobiety, choć o kształcie cokolwiek robaczym – zamiast normalnego, ludzkiego ciała, ich klatka piersiowa i tułów powtarzają się, dając wrażenie przedziwnej, kobiecej skolopendry z milionem rąk ciągnącej się na kilka metrów. Na zewnątrz ich skóry wyrastają fosforyzujące kości, a wzdłuż kręgosłupa biegną rzędy skostniałych płetw. Syreny mogą być przyzwane jedynie do dużych zbiorników wodnych, zdolnych je pomieścić. Po przyzwaniu syreny należy odczekać 6 postów, by ponownie użyć mocy.

Umiejętności

► Pakt krwi [zaklęcie] – Val’rakh potrafi zakląć swoją krew w taki sposób, by była ona w stanie wzmocnić siłę fizyczną lub w mniejszym stopniu magiczne zdolności innych istot. Efekt utrzymuje się przez 3 posty od wypicia, jednak ma swoją cenę. Po spożyciu krwi Val’rakha istoty stają się dużo bardziej agresywne, a zbyt częste jej używanie może prowadzić także do wystąpienia przerażających halucynacji. Zaklęta krew jest swego rodzaju prezentem, którym Koszmar obdarowuje istoty, uważane przez niego za mu wierne. Zaklęcie ma także jeden mankament – natychmiast traci swoje właściwości, gdy istota po spożyciu magicznej krwi spróbuje zaatakować Val’rakha. (O reakcji postaci na krew – pozytywnej i negatywnej – może zadecydować MG.)
Dodatkową ciekawostką jest, że po zaklęciu krew Val’rakha nabywa bardzo specyficznego zapachu, który jest ciężki do określenia. Większość ludzi przyrównywała go jednak do… goździków.

► Walka kościaną kosą, a raczej konkretnym kościanym wyrostkiem o kształcie kosy, który wyrasta z jego drugiej prawej ręki i jest do niej przyrośnięty grubymi paskami elastycznych ścięgien i mięśni. Kosa może zostać również złożona w pół i rzucona niczym bumerang w stronę wroga, wracając prosto do ręki Val’rakha po długiej linii ścięgien.

► Rozległa wiedza medyczna – Obecnie Val’rakh ukrywa się w Świecie Ludzi pracując na stanowisku lekarza sądowego, toteż nic dziwnego, że jego znajomość tej dziedziny musi być odpowiednio bogata. Potrafi udzielić pierwszej pomocy, wykonać sekcję zwłok i przeprowadzić niespecjalistyczne zabiegi medyczne. Jest żywo zainteresowany anatomią – jego anatomiczne obeznanie dotyczy głównie istot humanoidalnych, a zwłaszcza ludzi, jednak wciąż stara się poszerzać swoją wiedzę z zakresu budowy i działania ciał wszystkich otaczających go stworzeń.

Charakter

Niezwykle ciężki do opisania z uwagi na to kim lub może czym jest Val’rakh. Nie myśli on ludzkimi kategoriami, a jego pojmowanie świata zdecydowanie różni się od wszystkich ziemskich a nawet lustrzanych istot. Mimo to, gdyby porównać go do innych Koszmarów, zdecydowanie okazałby się bardziej ludzki od swoich pobratymców, na co wpływ miało przeżycie paru stuleci w świecie materialnym oraz ukrywanie się wewnątrz ludzkiej skóry. Gdy ma się z nim styczność nie mając pojęcia o jego Koszmarnej naturze, wydaje się być ekscentryczny i tajemniczy. Nie mówi wiele, jest zdecydowanie typem obserwatora i słuchacza. Sprawia wrażenie inteligentnego i oczytanego; często zna się na rzeczach bardzo skomplikowanych, jak astrofizyka, jednak przy tym bywa zupełnie nieobeznany z kwestiami prozaicznymi dla mieszkańców świata materialnego (jak chociażby proces jedzenia i przełykania pokarmu był dla niego z początku nieco kłopotliwy, podobnie jak zapamiętanie, że ludzie powinni co jakiś czas mrugać). Mimika jego twarzy jest bardzo uboga, być może dlatego, że nie odczuwa emocji w taki sposób, jak ludzie i nie jest w stanie okazać ich w ten sam sposób. Niemniej, czasem można zauważyć jak marszczy brwi czy delikatnie się uśmiecha. Nie ulega wątpliwości, że lubi bogactwo i piękne rzeczy (może do tej kategorii zalicza także niektóre osoby, które z jakichś względów wydadzą mu się piękne fizycznie?). Lubi być wychwalany i oczekuje od innych szacunku, jednak przy tym nie zachowuje się jak osoba pyszna w ludzkim rozumieniu. Mimo swojego ekscentryzmu, jest całkiem przyjemny w obyciu wobec ludzi, niektórzy określali go nawet jako szarmanckiego. Rzadko, ale jednak, potrafi zdobyć się na żarty, acz sam rzadko się z nich śmieje, toteż ciężko stwierdzić czy były one przypadkiem, czy faktycznie posiada jakieś poczucie humoru. Val’rakh jest żywo zainteresowany śmiercią oraz istotami śmiertelnymi, gdyż Koszmary doświadczają jej w całkiem inny sposób. Z tego powodu lubi przebywać wśród śmiertelników, obserwować ich życie i chwilę, w której umierają. Val’rakh nie traktuje ludzi i im podobnych istot poważnie, jak równych sobie. Cała jego egzystencja w świecie materialnym jest dla niego raczej grą bądź może bardziej eksperymentem. Można pokusić się o postawienie tezy, iż zabawa w boga z niższymi bytami sprawia mu satysfakcję. Lubi ukrywać się wśród nich, wcielać w życie swoje zamiary i obserwować konsekwencje. Tym bardziej, iż nie jest dla niego problemem, by czekać na nie choćby milenia. Na chwilę obecną Val’rakh jest w swej naturze dość neutralny, ale jednocześnie nieprzewidywalny. Mimo iż teoretycznie celem, dla którego został wezwany na Ziemię było przejęcie rzeczywistości, nie jest agresywny wobec istot, które spotyka, a częściej wręcz bywa im przychylny. Gdy ktoś okaże mu swoje oddanie, Val’rakh chętnie nagrodzi go własną zaklętą krwią bądź innymi łaskami. Niektórzy z jego ludzkich oraz lustrzanych towarzyszy mieli nawet okazję obcować z nim cieleśnie (pod ludzką postacią), czego owocem często było spaczone potomstwo, naznaczone koszmarnymi genami, których siła, choć ukryta, nie słabnie wraz z kolejnymi pokoleniami, które je dziedziczą. Właśnie to jest ironią, którą można dostrzec w postępowaniu Val’rakha – dając początek nowemu życiu, przyczynia się do śmierci, wyginięcia istot zamieszkujących wymiar, w którym przebywa. Nikt bowiem nie wie co stanie się, gdy dostatecznie duża populacja odziedziczy spaczone geny, z pewnością nie będzie to jednak nic dobrego dla kogokolwiek, poza Koszmarami. Stąd też ciężko mówić o rzeczywistej sympatii Val’rakha do gatunku ludzkiego bądź ras zza drugiej strony lustra, gdyż jaka to sympatia, kiedy (świadomie lub podświadomie) dąży do ich zagłady, zastąpienia własnym koszmarnym potomstwem? Choć może się wydawać to niepasujące do kogoś o wizerunku Śmierci, sam nie lubi przeprowadzać egzekucji. Agresywny staje się dopiero wówczas, gdy zostanie sprowokowany, czy to karygodnym brakiem szacunku, czy też gdy ktoś zaatakuje go jako pierwszy. Chociaż zdecydowanie woli przyglądać się naturalnym zgonom, nie ma oporów przed pozbawianiem życia. Niemniej, jak było już wspomniane, oceniając w ludzkich kategoriach, bywa zupełnie nieprzewidywalny i nie sposób przewidzieć kiedy, dlaczego i komu woli odrąbać głowę kosą, ukraść skórę bądź pozostawić w Krainie Snów, samemu się oddalając, gdyż akurat nie ma ochoty na walkę. Być może jest to częścią jakiegoś niezbadanego, większego planu, a być może jest to tylko Koszmarny odpowiednik chwiejnych nastrojów?

Wygląd

W postaci człowieka wygląda na androgynicznego młodzieńca, którego wiek można oszacować na dwadzieścia kilka lat. Mierzy około metra osiemdziesiąt. Jest szczupły, jednak pod skórą, zwłaszcza na brzuchu, widać subtelnie zarysowane mięśnie. Ma bardzo bladą karnację, a jego skóra wydaje się nienaturalnie zimna w dotyku. W dodatku czasem można poczuć wijące się pod nią macki, jak gdyby zamiast ludzkich wnętrzności, wypełniało ją kłębowisko węży. Twarz ma lekko pociągłą, o rysach symetrycznych i prostych, ale nie pozbawionych przy tym pewnej dozy delikatności. Jego nos jest wąski i lekko zadarty do góry. Oczy Val’rakha są jasnoszare, jednak w zależności od oświetlenia, mogą wyglądać na fioletowe. Jego spojrzenie wydaje się przy tym puste, co upodabnia je do wzroku martwej ryby. Nie pomaga także fakt, że żyłki na jego powiekach są dość mocno widoczne. Pod lewym okiem widnieje podłużna, ledwie widoczna blizna, którą skóra nabyła jeszcze za czasów ludzkiego życia (najprawdopodobniej od kociego pazura). Włosy ma w chłodnym odcieniu brązu, sięgające ramion, z długą grzywką czasem zachodzącą na prawe oko. Wzdłuż kręgosłupa ludzkiej powłoki Val’rakha biegnie długa blizna z łuskowatej tkanki, która w dowolnej chwili może otworzyć się i umożliwić mu zdjęcie ludzkiej skóry, a potem ponownie się zasklepić. Z uwagi na wyraźne upodobanie względem biżuterii, ma przekłute uszy oraz nosi kolczyk w języku. Niemniej, jeżeli nie liczyć złotych sygnetów i kolczyków, zazwyczaj prezentuje się skromnie – preferuje proste stroje w ciemnych barwach, a szczególnie czarne płaszcze.
Koszmarna postać Val’rakha jest ciężka do opisania z uwagi na to, jakiego rodzaju jest bytem. Nie sposób nawet być pewnym, czy jest to jego rzeczywista forma bądź jak wiele ich posiada, jednak przyobleczonego w ten kształt widziało go najwięcej osób – przypomina w nim bardzo wysokiego humanoida o nienaturalnie długich kończynach. W materialnym świecie jego wzrost zazwyczaj wynosi około czterech metrów, jednak może zmaleć do niespełna trzech, gdy jest mocno osłabiony, zaś podczas przebywania w Krainie Snów, może wzrosnąć do niemal dowolnych rozmiarów. Zawsze pokazuje się w czarnym płaszczu, którego kaptur zasłania mu głowę – podobno nikt nigdy nie widział prawdziwej twarzy Val’rakha. Płaszcz ten jest bogato zdobiony w fantazyjne wzory, które połyskują, jak gdyby nici, którymi zostały wyhaftowane zrobione były z drobinek kryształów. Na głowie nosi spiczastą, złotą koronę, która wydaje się być stopiona z kapturem. Poza nakryciem głowy, Val’rakh posiada też sporo innej złotej biżuterii – łańcuszki, bransolety i pierścienie niemal na wszystkich palcach. Jego kosztowności ozdobione są klejnotami, które mienią się niezwykłymi kolorami, jakie są niespotykane nawet dla Krainy Luster. Val’rakh ma sześć kończyn – jedną parę rąk ulokowaną, jak u człowieka, drugą parę rąk wyrastającą niżej i nieco bardziej z tyłu oraz parę długich nóg – i po sześć palców u każdej z nich. Z uwagi na nietypową strukturę ciała, jego kończyny mogą wyginać się w sposób niemożliwy dla ciał większości istot, co czasem widoczne jest nawet, gdy nosi ludzką skórę. Jego przednią parę ramion oraz nogi porastają gęsto śliskie acz chwytne macki o purpurowej barwie. Tam, gdzie nie widać macek, jego skóra pokryta jest twardymi, matowymi łuskami. Nad każdym z ramion oraz na łokciach i kolanach znajdują się kościane narośle, przypominające kształtem elementy zbroi, mające w istocie stanowić ochronę dla stawów. Z prawej tylnej ręki dodatkowo wyrasta wielki kościany wyrostek o kształcie kosy. Jest on przytwierdzony do kończyny pasami ścięgien i mięśni. Choć stanowi część ciała Koszmaru, może być używany jako broń. Kręgosłup Val’rakha jest wystający, a z każdego kręgu wyrasta kościany kolec, lekko zakrzywiony w dół. Od kości ogonowej ciągnie się długi, pozbawiony ciała i ostro zakończony ogon. Na brzuchu Koszmaru widnieje ogromne oko, jednak ciężko stwierdzić czy stanowi ono faktyczny narząd wzroku, czy też ma całkiem inne przeznaczenie. Posiada także parę skrzydeł przypominających owadzie – półprzezroczyste, jak gdyby poszarpane i poznaczone bardzo cienkimi, zielonkawymi żyłkami. W materialnej postaci umożliwiają one jedynie wykonywanie wyższych i dłuższych skoków, latanie za ich pomocą jest możliwe dopiero w Krainie Snów.

Kod (c) Drossel, rysunki (c) Val'rakh