Co by zrobiła..?

Zasady są proste: podajemy sytuację/zdarzenie, a osoba poniżej krótko odpowiada z punktu widzenia nie swojego, a swojej postaci. Można uwzględnić tylko konto, z którego się pisze, a można napisać o wszystkich. Następnie dajemy własny przykład.

Mam nadzieję, że pozwoli nam to zajrzeć do głów postaci (swoich i cudzych)!

Postać dowiaduje się, że jest śmiertelnie chora.

Planuje wyleczyć się własną mocą. A później mocami innych. A jeśli nic to nie daje, to planuje wysadzić siebie i MORIĘ.

Postać zostaje niesłusznie oskarżona o kradzież

Zaraz, niesłusznie...? Używa swojego uroku osobistego, by oczarować oskarżycieli, a w ostateczności za pomocą mocy robi sobie zasłonę dymną i ucieka.

Postać jest świadkiem zjedzenia innej postaci przez gigantycznego, samoświadomego żelka.

Myślę, że Iskra spieprza czym prędzej, żeby nie być nastepna.
A Velo podchodzi bliżej, w nadziei, że właśnie będzie i zobaczy co jest w środku żelka @.@

Postać znajduje na promce ostatnią sztukę czegoś, na co poluje od bardzo dawna. Niestety, ktoś właśnie niesie to do kasy.

Podchodzi do tej osoby i proponuje w zamian worek złota. Albo przysługę. Przysługi to bardzo mocna waluta.

Bliską postaci osobę porywa Upiorna Arystokracja, w sobie tylko znanym celu.

SIG ART

Szykuje zamach i włam celem wyzwolenia celu. Choćby kosztem własnej głowy.

Postać zyskuje okazję do zdobycia uwagi swojej miłostki. Problemem może być spory tłum wokół.

Tłum, powiadasz? …

Na ile znam Vyrona, to skląłby stojących mu na drodze, nakłaniając ich tym samym do zrobienia mu przejścia do owej umiłowanej istoty.

Niemniej na to pytanie najlepiej odpowiedzieć ustami Vyrona:

Nuże! Poszli won, ochlejmordy, dybidzbany i nadmijdupy! Z drogi kozojeby i pierdziwory! Ta, która jest pieśnią mej drogi i słońcem mego świata, raczy mnie oczekiwać po drugiej stornie sali. Słyszycie com rzekł, kurwi synowie? No pewnie, że słyszycie! Tedy wypierdalać w podskokach obszczybruzdy, garnkoskroby i reszto czeredy! A pakliby, któremu z was miano przeze mnie nadane nie w smak było, to zapraszam na placyk! Tam szybko stalą sprawę rozstrzygniem.

Jest sobota, późny wieczór. Postać wróciła z dalekiej wyprawy i teraz, stojąc z bagażami na progu domu stwierdziła, że w żadnej z kieszeni ani podręcznych toreb nie ma kluczy otwierających drzwi wejściowe. Jakby tego było mało, w niedzielę większość fachowców ma wolne ...

Oczywiście wchodzę do środka otworem wentylacyjnym który z uwagi na mój stan majątkowy, nigdy prawdziwej klimatyzacji nie zaznał. Służy mi głównie za wyjście ewakuacyjne w razie... Nazwijmy to nieprzewidzianych sytuacji.

Postać zostaje obdarowana totalną nietykalnością na równe trzy godziny. Przez ten czas może zrobić absolutnie wszystko, nie będąc po upływie czasu z tego rozliczaną. Co robi?

Ahah. Podejmuje się wyzwania przejęcia władzy nad światem w trzy godziny, każdym możliwym środkiem!

Postać dostaje list od nieznanej osoby, która twierdzi, że mieszka w domu postaci.

To by nie było trudne zważywszy, że jej dom to ~~zlep-~~ kompleks domków. Na pewno gdzieś kogoś przeoczyła.
W każdym razie, rusza na poszukiwania dzikiego lokatora!

Postać zostaje uprowadzona, a później w trakcie ucieczki, z rozmowy dwóch porywaczy wnioskuje, że chodziło im o osobę po tej innej lewej stronie, nie o nią.

Próbuje negocjacji (i próbuje nie grozić, że zapamiętała ich twarze i teraz popamiętają).

Bezpośrednio przed ważnym dla niej balem/eventem/kolacją postać dostaje bardzo widocznej, magicznej alergii.

Idzie i tak. Zdarza się. Na ile może, maskuje alergię makijażem.

Postać widzi płaczące dziecko na ławce w parku. Okazuje się, że maluch stracił z oczu swoją matkę i jest śmiertelnie przerażony perspektywą pozostania w parku na zawsze.

Byłaby zbyt pochłonięta swoimi sprawami i nie zauważyłaby dziecka.

Postać zostaje zaproszona do tajemniczej gry, którą może przypłacić życiem.

Bardzo będzie chcieć skorzystać, bo to świetna zabawa dla kulki światła, lecz ostatecznie zapomni o terminie i przegapi swoją szansę!

Postać widzi jaskinię pełną kości, z której wychodzi radośnie kicając bialutki króliczek

No pewnie, że Velo sprawdza czy w jaskini jest więcej króliczków!

Postać zostaje postawiona przed faktem dokonanym, to znaczy już stoi na scenie i oczekuje się po niej, że wygłosi mowę (z jakiekolwiek tam okazji).

Wygłaszam wzruszającą i improwizowaną przemowę, a potem wszyscy wstają i klaszczą!

Postać zostaje porwana przez jakieś latające coś. Ot tak po prostu.

SIG ART

Patrzę na owo coś i zagaduję. Jeśli przysłowiowe pióro nie zda egzaminu, sięgam po miecz.
Atak w powietrzu to głupota, ale oczekiwanie na lądowanie również. Co jeśli zostanę pokarmem dla potomstwa potwory? Staram się wykaraskać ze szponów i samemu rozwinąć skrzydła za pomocą Amoralasa, by urządzić wyścigi w pikowaniu ku powierzchni lub ścianie skał. A nuż uda się agresora pozbyć.

Postać otrzymuje w spadku sporo rachunków i długów. Nie stać jej na ich opłacenie, a zrzeczenie się spadku nie wchodzi w grę, gdyż długi powstały w nie do końca legalny sposób. Lokalne władze nie pomogą, sąsiedzi uciekają na sam jej widok.

Przyjmuje spadek z dobrodziejstwem inwentarza i cieszę się spokojnym dniem pijąc gorącą czekoladę.

Idziesz sobie w środku nocy po nieznanym sobie mieście, zamykasz na chwilę oczy ziewając. Gdy je otwierasz okazuje się, że jesteś na środku ruchliwej autostrady, na wysepce pomiędzy jej pasami.

Ojej, znowu magia! - myśli sobie z radością Velo, próbując się zorientować gdzie tym razem trafiła.
Kurwa, znowu magia - myśli sobie z czystym zrezygnowaniem Iskra, próbując się zorientować jak stamtąd wyleźć.

Postać musi (lub i nie) zaopiekować się zwierzątkiem znajomego. Nie ma jednak pojęcia co się robi i jak się bawi z lisokotowilkiem, a przyjaciel udziela tylko kilku podstawowych informacji i wychodzi.

Lisokotowilk będzie musiał się... dostosować, jeśli chce przeżyć opiekę Evy.

Postać dowiaduje się, że po jakimś stryjecznym pradziadku odziedziczyła ogromną bibliotekę. Taką z kominkiem, kanapą obitą skórą i w ogóle.