Gazeta Frontowa

Z niewysłanych listów do Diany
"Droga siostro, jak wiedzie Ci się w Bractwie?" W ogłoszeniu znalazłam anons, który z pewnością by Ci się spodobał, człowieczeństwem przecież nie ryzykujesz...."

O, piszą o mnie w gazecie.

Mam nadzieję,.że zgłosi się kilku ochotników, potrzebujemy dużo materiału badawczego.

Rzeczywiście można było przewidzieć konsekwencje otwartych starć między Zora a Fyortersoli - gdy kot śpi to myszy harcują. A może by tak zaprosić tych kupców do Różanego Pałacu?

Kto wierzy w ściemy wróżek?

To oczywiste, że nie mogę odmówić kupcom, którzy chcą znaleźć schronienie za murami Różanego Pałacu lub w jego cieniu. Choć rozumiem, że znajdą się tacy, którzy gotowi są oskarżyć mnie o zaplanowanie i wykonanie planu, który miałby doprowadzić do trwającej w Mieście Lalek wojny. Myślę, że niektórzy lubią widzieć w sobie proroków, którzy widzą dalej niż inni. Wymyślają tak wiele niewiarygodnych scenariuszy w nadziei, że któryś z nich okaże się prawdziwy.

To ogłoszenie. To z Marionetką wygląda na bardzo ważne. Myślę, że powinno być na pierwszej stronie, żeby nikt go nie przeoczył. Koniecznie zwróć na nie uwagę swoich znajomych!

Nie brzmi jak zadanie dla Tropiciela, ale jeżeli nagroda będzie odpowiednio interesująca, to może warto ściąć kilka głów?

Nikt nie widział osoby z rogiem na głowie? I jeszcze z kopytami? Wolę nawet nie pytać jak to możliwe.

Vincent ma wielu nowych członków swojego ugrupowania, lecz nie wszyscy są wyszkolonymi i zdyscyplinowanymi weteranami. Sytuacja w kawiarni moim zdaniem nie będzie mieć żadnego znaczenia dla tej wojny.

Główne wiadomości nie były tragiczne, ale złowieszcze... i zapowiadające szereg utrudnień. Odczynniki i składniki zostaną skierowane innym torem, gdyż każda strona konfliktu będzie potrzebowała ich do zwiększenia produkcji broni, a już są jakieś podtrucia.
No i kawa to towar luksusowy...

O, i jakaś Marionetka chciałaby uzyskać przepustkę do Wieży akurat teraz. Wygodnie!

Oświadczam wszelkiej rzeczy: skandal, skandal, skandal!
Nędzni, przeklęci głupcy łasiczkę deptają
Ichnie twarze bez wdzięku, brudne dłonie - skandal.
Bez kultury i klasy przed krwiopijcem stają.
Nie chcę ich krwi skażonej. Ich ciała jak ołów
Nudne, ciężkie, toporne na mądrość odporne.
Niech odejdą pośpiesznie albo pośpiesznie głów
Bezbłędne ostrze Dyami ich pozbawi zręcznie.

Ogólnie to miała nadzieję, że te starcia niedługo się skończą. Którakolwiek strona by miała wygrać. Jak na razie wprowadzają tylko chaos w życie zwykłych mieszkańców, których nie obchodzą metal i położone hen daleko Wyspy. Ogólnie martwiła się li i wyłącznie tym, że postępujące blokady w handlu spowodują, że i rozwój nowych miejsc zostanie zahamowany, a to nie wróżyło dobrze jej potencjalnemu interesowi.
A jednak gdy zobaczyła wzmiankę, że datki charytatywne zbiera palarnia opium, popłakała się ze śmiechu.

Poranek zapowiadał się spokojnie, dlatego spędzenie go przy porannym, czarnym jak śmierć, parującym napoju zaparzonym przez służbę był idealnym początkiem arystokratycznego dnia. Kawa w filiżance parowała w spokoju, kusząc zapachem a świeżo upieczone cynamonowe bułeczki dodawały do bukietu słodyczy. Przez okno wpadały promienie słońca, przez uchylony lufcik słychać było śpiew ptaków.
Otulony szlafrokiem Aeron siedział w wygodnym fotelu i przeglądał codzienną prasę, starając się zachować spokój. Nie było łatwo, bowiem doniesienia z Miasta Lalek wcale nie brzmiały przyjemnie a co najgorsze, wyglądało na to, że końca potyczek jeszcze długo nie będzie widać. Walczące gangi stawały się coraz śmielsze w swoich działaniach, na domiar złego zaczynało dochodzić do incydentów, do których nie przyznawała się żadna ze stron.
Gdy zapoznał się z sytuacją frontową, z nudów otworzył strony na których zamieszczano drobne ogłoszenia. Czasami pośród bełkotu można było znaleźć coś godnego uwagi, coś co miałoby wartość albo dla niego, albo mogłoby być puszczone w obieg na czarnym runku.
Przy ogłoszeniu Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych zaśmiał się cicho, kręcąc głową i unosząc filiżankę.
Zmarszczył lekko brwi, upijając łyk kawy gdy przeczytał o niejakim Nicu.
Zamieszczanie informacji o poszukiwaniu mentora w gangsterskim świecie było śmiałym posunięciem i spotkało się z dezaprobatą Upiornego Arystokraty. Amatorszczyzna.
Nieobecność żony przyjął z diabelskim uśmiechem.
Bójki Marionetkarzy i Marionetek nie były niczym dziwnym w obecnych czasach.
Gdy dotarł do ogłoszenia o grabieży pustostanów w Mieście Lalek, akurat brał duży łyk kawy. I kiedy spojrzeniem tęczowych oczu dotarł do fragmentu o sanatorium, parsknął śmiechem tak nagłym i niepowstrzymanym, że wypita kawa poszła mu nosem i chlusnęła na gazetę, skazując resztę ogłoszeń na wieczne nieprzeczytanie.

Choć kontekstu nie znam, prośbę ponawiam.
Nudę pokonajcie jakoby smoki
ogniem miotające i uczyńcie to
porwijcie proszącą byle niezwłocznie.

Gdy nadejdą mroźne dni, że z szaf futra grube trzeba będzie wyciągać, to pamiętajcie, że odpowiedzialnych za przecieki należy pierwszych do ogrzewania zrekrutować.

Zawsze mówiłem, że Ci hotelarze to jacyś wariaci. Miasto płonie, a Ci chodzą z łatwopalnymi tabliczkami.

Czas zabić kilka Koszmarów.

Komunikuję, że wino znajdujące się w grobie nieszczęsnego umarłego może być naprawdę dobrej jakości. Jest to prawdopodobne w 85,23 %.

Mogę szepnąć kilku ludziom co trzeba. Zapewniam, że oni znają się na łapaniu takich niesfornych braciszków.

Rozkwit (autorstwa Tyka)

- Szanowni przyjaciele, nie kłopotałbym was spotkaniem, gdyby informacje, które posiadam, nie były bardzo istotne dla naszej sprawy. - Przemawiał Upiorny Arystokrata ubrany w prosty, podniszczony płaszcz, nie przystający do jego pozycji społecznej. Obserwujący go porucznik zwiadowców MORII był nerwowy. Nie podobała mu się współpraca z tymi dziwadłami, choć rozumiał konieczność poszukiwania zdrajców wśród nich. Nie podobało mu się, że ich zdrajca - nazywający się Belz - nie przechodził do sedna sprawy.
- Gadaj! Szkoda dnia. - Powiedział zniecierpliwiony dowódca MORII.
- Dobrze. - westchnął Belz - w osadzie nazywanej przez nas Miastem Lalek trwa spore zamieszanie - wojna można by rzec. - Arystokrata przerwał, widząc żołnierza MORII, który wpadł do namiotu oświetlanego słabym światłem lamp.
- Przy bramie pojawiły się trzy postacie. Nie reagują na ostrzeżenia. - Mężczyzna był wyraźnie zmęczony, musiał przebiec całą drogę od bramy obozowej aż do namiotu dowództwa. Jego raport nie wzbudził jednak większego poruszenia u porucznika. Zupełnie inaczej było z Belzem, który zbladł.
- Przeklęte dziwadła. Codziennie mam raporty o jakimś zabłąkanym wędrowcu, który nic sobie robi z naszych ostrzeżeń. Nawet ich nie chowamy. Uznałem, że ich gnijące szczątki będą odstraszały kolejnych. Mów o tej “wojnie” jak to nazwałeś.


***

- Odejdźcie. To ostatnie ostrzeżenie! - Krzyknął rosły Zwiadowca trzymający w rękach karabin szturmowy wyposażony w podczepiany granatnik. Celował do trójki postaci, które wolnym krokiem zbliżały się w stronę bramy strzegącej posterunku Arward.
Posterunek Arward był placówką MORII położoną na terytorium piratów, w odległych rubieżach Szkarłatnej Otchłani – z dala od szlaków Kompanii. Wejścia do jaskini, w której znajdowały się namioty, strzegła strażnica chroniona palisadą i czterema wieżyczkami strażniczymi ustawionymi w półkole. Dowodzący posterunkiem porucznik Redwood od swojego przybycia zaczął poszukiwać zdrajców, którzy byli gotowi wesprzeć MORIĘ. Nawiązał kontakty z piratami oraz kilkoma mieszkańcami Dzikich Wysp.
Zgromadzeni przy bramie zwiadowcy MORII widzieli jak idąca w środku postać unosi swoją dłoń. To nie był jednak gest pokoju – jak początkowo sądzili. Nad uniesioną ręką pojawił się ptak o czterech skrzydłach, który wzleciał w górę.
- To atak! – Krzyknął członek MORII zajmujący pozycję na wieży znajdującej się bezpośrednio po prawej stronie od bramy. Na te słowa dowodzący obroną bramy wydał rozkaz: - Ognia!
Tylko nieliczni zwiadowcy skierowali swoje lufy w górę, na szybującego ponad ich głowami ptaka. Większość skupiła się na trójce postaci. Może troje Zwiadowców postanowiło zabić sokoła lecącego ponad ich głowami. Gdy jednak go trafiły stało się coś dziwnego. Ptak rozpadł się na tysiące maleńkich części, które pokryły całe niebo ponad Arwardem.
Ogień dwunastu luf rozmieszczonych na czterech wieżach przesłonił widok, unosząc mnóstwo pyłu pokrywającego drogę do bazy.
- Wstrzymać ogień! Wystarczy! Nie marnujcie amunicji! – Krzyczał dowódca, lecz przez huk wystrzałów nie od razu posłuchano jego polecenia. Gdy jednak broń ręczna ucichła, to dowodzący obroną bramy Henry Evans powiedział do swojego adiutanta: - Każ Jemsowi oraz Jacobowi sprawdzić ciała. Musimy upewnić się, że wróg został unieszkodliwiony. Musimy ustalić czy to kolejny atak piratów, czy tylko przypadkowi głupcy. Co to jest? – Ostatnie słowa sierżanta dotyczyły maleńkiego owada, który usiadł na policzku adiutanta. Przypominał pszczołę, lecz nie był pomarańczowy a czerwony a jego skrzydła przypominały delikatne półprzeźroczyste płatki kwiatu.
Adiutant skrzywił się, gdy poczuł ukłucie. Przerażenie sierżanta wywołał jednak fakt, że dziwaczna pszczoła podzieliła się na dwie, dokładnie identyczne pszczoły. Odgłosy dobiegające z wież dały Evansowi do zrozumienia, że owadów jest o wiele więcej. Kąsały bezlitośnie Zwiadowców MORII i z każdą chwilą było ich coraz więcej. Wiele ginęło, rozsypując się w pył, lecz pszczoły mnożyły się szybciej niż członkowie MORII byli w stanie je eliminować.
Ostatnią rzecz jaką sierżant Evans widział była chmara przedziwnych, czerwonych pszczół pokrywających szczelnie ciało zarówno jego, jak również jego adiutanta. Robactwo było wszędzie.


***

- Mówię! Nie mam z tym atakiem nic wspólnego! Dałem wam cenne informacje! – Belz tłumaczył się porucznikowi a w jego słowach dało się wyczuć mieszankę desperacji i gniewu.
Nim jednak porucznik był w stanie dokończyć w namiocie pojawiły się trzy nowe postacie. Zamaskowani agresorzy.
Zarówno Upiorny Arystokrata jak i żołnierze MORII byli zdziwieni pojawieniem się napastników. Wiedzieli, że przy bramie trwają walki, lecz nie spodziewali się, że wróg może znaleźć się tutaj tak szybko.
Porucznik instynktownie sięgnął po swój pistolet i wystrzelił. To samo uczyniło troje pozostałych żołnierzy MORII obecnych w namiocie. Kolejnym zaskoczeniem dla Zwiadowców był fakt, że ich kule nie wyrządziły żadnych szkód. Zamaskowani napastnicy nie czekali jednak, a natychmiast zaatakowali. Zaskoczeni po raz drugi Zwiadowcy MORII nie mieli nawet czasu by sięgnąć po noże i przygotować się do walki wręcz. Wkrótce padli martwi na kamiennej posadzce namiotu.
- Porwali mnie! – Krzyknął Upiorny Arystokrata, którego twarz pobladła jeszcze bardziej. Chciał uciekać, lecz jego ręce zostały oplątane przez wyjątkowo mocne pnącza. Jeden z napastników podszedł do Belza i położył dłoń na jego głowie.
- Jestem po waszej stronie! Uwierzcie mi. – Krzyczał, próbując się wyrwać spod dotyku, lecz pnącza ciasno oplatające jego ciało utrudniały mu to skutecznie.
- Kłamie. – Ręka zamaskowanego mężczyzny cofnęła się. Napastnicy nie zważali na dalsze, żałosne jęki Belza i jego zapewnienia o czystości intencji. Dobrze wiedzieli co robić i jaki jest plan. Najniższa z zamaskowanych postaci zbliżyła się do Upiornego Arystokraty i dotknęła jego klatki piersiowej. Łagodny głos rozbrzmiał w namiocie:
- Rozkwitajcie moje kwiatuszki.
Zamaskowane postacie odwróciły się i ruszyły w stronę wyjścia z namiotu. Belz przez chwilę odetchnął z ulgą, aż poczuł okropny ból w swojej klatce piersiowej, który powoli przenosił się na całą resztę ciała. Gdy spojrzał na swój tors zobaczył przebijające ubranie pędy i swoją własną krew. Gdy zrozumiał co się z nim dzieje krzyknął żałośnie po raz ostatni.


***

Kilka tygodni później niewielki oddział mający sprawdzić co stało się z posterunkiem Arward ujrzał ogromny kwiat, który wypełniał całą jaskinię tak szczelnie, że bez jego usunięcia nie dało się wejść do środka. Roślina przebiła się przez skały i uznano, że walka z dziką florą Szkarłatnej Otchłani jest zbyt kosztowna. Zdecydowano o porzuceniu posterunku Arward i przeprowadzono jedynie trzy wyprawy mające odzyskać resztki sprzętu i informacji o tym jak dokładnie doszło do zniszczenia placówki MORII. Jedna z tych wypraw odnalazła wyjątkowo interesujący zapis przesłuchania zawierający cenne informacje o toczącej się wojnie w Mieście Lalek.

Ogłoszenia drobne: (autorstwa Ivora)
Z powodu nagłej zmiany stanu majątkowego twojej rodziny potrzebujesz pomocy w przesiedleniu i zaczęciu od nowa? Nowego miejsca? Nowej, łatwej i dobrze płatnej pracy? Mamy coś w sam raz dla Ciebie! Bezpieczna praca w dynamicznie rozwijającej się firmie z obszaru bankowego szuka pracowników na różne stanowiska — wszystkie gwarantują pewne zakwaterowanie i pożądany na początek nowego życia zastrzyk gotówki!* Nie zwlekaj i znajdź naszego pośrednika każdego dnia po północy w Skrzydłach Nocy, pytając personel o Siewcę Nadziei!
*Potrącenia na rzecz spłaty pożyczki początkowej będą rozliczane z wypłaty z oprocentowaniem 65% w skali miesiąca.

WYDANIE SPECJALNE
Naszemu agentowi specjalnemu działającemu w Świecie Ludzi udało się przechwycić egzemplarz gazety wydawanej przez Organizację MORIA. Pamiętajcie! Przyjaciół blisko, a wrogów jeszcze bliżej! Zapraszamy was więc do lektury.


(autorstwa Bane)
Wzmożona aktywność Lustrzan

Od dłuższego czasu obserwuje się coraz to śmielsze poczynania istot magicznych, nie tylko na terenach spornych Szkarłatnej Otchłani, ale i w Świecie Ludzi. Sprawdzone źródła donoszą, że może mieć to związek z nową strategią strzegącej porządku Organizacji MORIA, stawiającej obecnie na rozwój zaplecza naukowego.

Ataki Niezidentyfikowanego Obiektu

Z raportów Organizacji MORIA wynika, że istota nazywająca siebie „Kruczym Baronem” była widziana w kilku miejscach w Świecie Ludzi. Niemożliwa jak dotąd do pochwycenia, pozostaje największym zagrożeniem dla bezpieczeństwa cywili, ze szczególnym naciskiem na osoby powiązane z Organizacją. Apelujemy o zachowanie ostrożności.

Poszukiwany

Organizacja MORIA poszukuje mężczyzny, będącego niegdyś bardzo ważnym członkiem grona naukowców, będącego w posiadaniu wyjątkowo ważnych wyników badań. Cechy charakterystyczne: długie czarne włosy, niebieskie oczy, klepsydra zawieszona na szyi. Jeśli widziałeś kogoś, kto mógłby pasować do opisu, zgłoś się. Za wskazanie miejsca przebywania poszukiwanego, oferujemy nagrodę.

Dołącz w szeregi MORII!

Od zawsze chciałeś służyć w imieniu dobra ogółu? Dołącz do Organizacji MORIA. Rekrutacja trwa: oferujemy wspaniałe wynagrodzenie, dostęp do najświeższych nowinek technologicznych, darmową opiekę medyczną, zakwaterowanie oraz wyżywienie, a także szkolenia i pracę wśród elity świata nauki oraz najwspanialszych instruktorów.
Dołącz, miej swój wkład w utrzymanie porządku na świecie.